Ietsje minder streng maar nog steeds goed…
Ik schrijf deze blog terwijl ik op de bank lig. Ik voel me nu gelukkig beter, al ben ik nog niet vooruit te branden. Voor alle duidelijkheid: niets ernstigs hoor! Ik wil alleen mijn gemoedstoestand delen waarin ik tot andere inzichten lijk te gaan komen. Lijk… want mijn hoofd maakt momenteel overuren. Mijn gezondheid staat natuurlijk voorop. Dat was altijd een belangrijk gegeven voor mij.
Als kind was ik altijd al gevoelig voor bloedarmoede en ook tijdens en na mijn zwangerschappen moest ik ijzer bijslikken, menig vrouw zal dit herkennen. Dus toen ik overstapte op een geheel plantaardig dieet was dit uiteraard één van mijn aandachtspunten. En dat lukte mij prima. Groene smoothies met lekker veel spinazie en een beetje spirulina of smoothies met banaan en rauwe cacao, roerbak en oven schotels met tempé, broccoli, peulvruchten en zoete aardappelen of noten en zaden, volkoren producten, gedroogde abrikoos, avocado en humus ohne ende en altijd daarna een stukje fruit omdat vitamine C de opname van ijzer nu eenmaal bevorderd. Nog niet zo heel lang geleden stond mijn HB waarde gewoon nog op 8. Just say’n. En ja ik at ijzerhoudende plantaardige voeding tegen de klippen op en genoot ervan, nog steeds vind ik dit heerlijk trouwens.
Maar toen kwam de klad er een beetje in. Echt een klein beetje maar,hé? En dat kan ik mezelf blijkbaar niet permitteren. Ik was een tijdje nogal druk met van alles en nog wat en maakte die smoothies iets minder vaak en at ineens wat minder bewust. Daarnaast liep ik een virus op in het buitenland. Na weer een volgende reis kwam ik terug met parasieten. En nog steeds druk blijven doorgaan met van alles en nog wat. Trouwens deze mother f*ckers (parasieten) kunnen ook bloedarmoede veroorzaken. Als je minder weerstand hebt kun je vatbaarder zijn om deze mee-eters te krijgen op plekken waar het bv wat minder goed met de hygiëne gesteld is. Tel daarbij op dat ik door verminderde weerstand een amandelinfectie kreeg en een week bijna geen voeding meer naar binnen kreeg en een lage ijzerwaarde bleek het gevolg. En daar is gewoon wat aan te doen hoor! IJzer komt in voeding voor in 2 vormen: als heemijzer en als non-heemijzer. Heemijzer zit alleen in dierlijke producten. Non-heemijzer zit in dierlijke en plantaardige producten. Heemijzer wordt iets beter opgenomen door het lichaam.
Voor anderen lijkt het dan zo simpel: eet nu gewoon even iets dierlijks. Wat kan daar nou moeilijk aan zijn?! Nou heb ik nog even de tijd om hier goed over na te denken, omdat slikken gewoonweg nog niet helemaal “goed” gaat, maar dit even terzijde. In the meantime drink ik drankjes vol met voedingsstoffen en neem ik braaf mijn ijzerpilletjes. Voor mij is het dus blijkbaar lastig om zomaar (in dit geval) wat vis te gaan toevoegen aan mijn menu. Niet omdat ik het niet lekker zal gaan vinden, maar omdat ik jaren volgens een bepaalde overtuiging heb gegeten. Dat leg ik blijkbaar niet zo makkelijk naast me neer. En ja, ik ben zo’n type dat zichzelf ergens helemaal in kan vastbijten en zich gedisciplineerd ergens aan kan houden. Dat maakt het neerleggen nu eenmaal ietsje lastiger.
Een eye opener voor mij was een interview dat ik las met Luise Vindahl (van the Green Kitchen Stories). Fantastisch wat zij en haar man David Frenkiel creëren. Hun recepten zijn veelal vegetarisch maar ook steeds vaker volledig plantaardig. Ik dacht dat ik het verkeerd las toen ze liet weten af en toe vis (en ook gevogelte) en een eitje te eten en 95% vegetarisch en/of vegan at. Het kan dus best: ietsje minder streng voor jezelf zijn, ook als je plantaardige recepten ontwikkeld.
Één van mijn motivaties om plantaardig te gaan eten was en is nog steeds de manier waarop dieren in de bio-industrie behandeld worden. Ik hoopte met mijn manier van eten hieraan een verandering en kleine positieve bijdrage te kunnen leveren. Als meer mensen vaker plantaardig zouden eten zou dat wellicht kunnen helpen. Natuurlijk waren mijn gezondheid en het milieu ook beweegredenen. Ik blijf nu waarschijnlijk 90% procent plantaardig eten en draag op deze manier nog steeds een steentje bij. Zoveel mensen, zoveel meningen, uiteindelijk komt het er op neer waar jij je het beste bij voelt. Respect voor ieders bewuste keuze stond en staat nog steeds bij mij hoog in het vaandel. Ik laat graag iedereen in zijn of haar waarde. En ik heb volledig respect voor mijn vegan ‘friends’ en iedereen die ik waarschijnlijk zelf heb geïnspireerd om plantaardig te gaan eten.
Ik ga de teugels bewust ietsje laten vieren. Hoe gelukkig ik ook werd en nog steeds word van alle smaaksensaties binnen een plantaardige manier van eten, ik werd op een gegeven moment ook best een beetje ongelukkig van het mijzelf soms iets moeten ontzeggen, met name als ik met familie en vrienden uit eten was en alleen friet een optie op de kaart was. Thuis gaat het overigens meer dan prima. En als ik bv in Amsterdam ben is de keuze enorm! Daarnaast zal mijn omgeving het ook iets makkelijker krijgen als ik kom eten. 
Mij schuldig voelen over mijn baan (ik vlieg) omdat het zo slecht is voor het milieu is er ook één. En dat terwijl reizen en andere culturen ontmoeten echt een enorme passie van mij is. De maatschappij waarvoor ik werk is er mee bezig maar er zullen jaren van onderzoek en innovatie overheen gaan voordat er daadwerkelijk resultaten kunnen worden geboekt.
Mij schuldig voelen over mijn plastic verbruik (probeer maar eens vaker iets te kopen zonder plastic, echt lastig) en mijn uitpuilende kledingkast. Dat zijn er ook twee. Ik wil me niet steeds schuldig moeten voelen maar wil me goed voelen over elke kleine goede stap die ik daarin maak. Zoals de kledingstukken die ik soms meeneem op reis naar Accra, voor het weeshuis aldaar. Of mijn challenge om 3 maanden lang geen mode te kopen of mijn overweging om toch eens duurzame mode te gaan kopen. Allemaal kleine stapjes in het meer bewustzijn.
Streven naar perfectie kent voor mij dus ook nadelen, ook al komt dit streven puur voort uit het feit om het goed te willen doen, uit naastenliefde. Ik ben trots op de voorafgaande tijd dat ik volkomen plantaardig heb gegeten en trots op alle vegans die dit zo vol overtuiging doen. Kortom, mijn focus blijft nog steeds liggen op een plantaardige manier van eten. Als in 90%. Ik blijf lekker plantaardige, soms in het weekend misschien eens vegetarische, maaltijden bereiden. IJzer uit dierlijke producten wordt beter opgenomen en dat is cker op dit moment echt beter voor mij omdat ik een behoorlijk laag ijzer heb en ik daar kennelijk behoefte aan heb.
Ik heb me voorgenomen dat ik zonder schuldgevoel ga genieten van hetgeen dat ik heel bewust heb gekocht en ga bereiden. Want genieten is gezond!!!